Louis Ferdinand Celine Sözleri
Aşktan vazgeçmek, yaşamdan vazgeçmekten daha zordu. İnsan şu dünyada tüm vaktini öldürmeye ya da tapınmaya harcıyor, hem de ikisini aynı anda: Senden nefret ediyorum! Sana tapıyorum!
— Louis Ferdinand Celine
DiğerLouis Ferdinand CelineSözleri
Bazıları vardır hemen ölür, bazıları ise yirmi yıl önce, bazıları daha doğmadan ölmüşlerdir... İşte o insanlar bu dünyanın düşkünleridir.
Boşuna heveslenmemekte yarar var, insanların aslında birbirlerine söyleyecekleri hiçbirşey yoktur, karşılıklı olarak yalnızca kendi acılarını anlatırlar, bu böyledir. Herkesin derdi kendine, dünyanınki de hepimize.
Cesaret affetmekten ibaret değildir, her zaman için gereğinden fazla affederiz! Üstelik bu bir işe de yaramaz, kanıtlanmış bir gerçek bu.
Değer taşıyan tek hikaye vardır; o da bedelini sizin ödediğinizdir.
En uzağa giden kişi, tek başına yolculuk edendir.
Garibanlar asla, ya da neredeyse asla sormazlar, katlandıkları şeylerin nedenini niçinini.
Giderek, her şeyden vazgeçe vazgeçe, sanki bir başkası oldum.
Her alanda, asıl yenilgi, unutmaktır. Özellikle de sizi neyin gebertmiş olduğunu unutmaktır.
İnsan gençken ve bilmezken her şeyi gönül yarası sanıyor.
İnsanın, kendi sızlanmalarına kesin bir son verecek cesareti olmadığı sürece, kendini her gün biraz daha iyi tanımaya katlanması gerek.
İnsanlara güvenmek demek kendini azıcık öldürtmekle eşdeğerdir.
Kuru kuruya yaşamak mı dediniz, tam bir tımarhane! Hayat, gözetmeni sıkıntı olan bir sınıfa benzer; zaten her dakika tepenizdedir, ne yapıp edip mutlaka çok ilginç bir şeylerle ilgileniyormuş gibi yapmalısınız; yoksa gelir başınızın etini yer.
Mutsuz olduklarını söyleyen insanlara öyle hemen inanmayın. Hele önce bi sorun bakalım hala uyuyabiliyorlar mı? Yanıt Evetse, her şey yolunda demektir. Bu da yeterlidir...
Mutsuz olduklarını söyleyen insanlara öyle hemen inanmayın. Önce bir sorun bakalım hala uyuyabiliyorlar mı?
Öğrendiğiniz azıcık şeyin başka yerde faydasını göreceksiniz mutlaka! Hiçbir tecrübe boşa gitmez!
Önlerine geceyi gündüzü ve yaşamı katmış gidiyordu insanlar. Kendi gürültülerinden hiçbir şey duymuyorlardı. Sallamıyorlardı.
Sizlere sesleniyorum, insancıklar, yaşamın salakları, dövülen, haraca bağlanan, ezelden beri terleyenler, sizi uyarıyorum; bu dünyanın kodamanları sizi sevmeye başladıklarında, bilin ki sizi savaş salamına çevireceklerdir. Bu kesin bir işarettir. Asla şaşmaz. Bu iş şefkatle başlar.
Sonuçta savaş dediğiniz şey, anlamadığınız ne varsa odur. (...) Bu devasa, evrensel boyutta bir soytarılıktır.
Ah dostum! İnanın bana, bu dünya aslında tamamen insanlarla taşak geçmek için yaratılmış koskocaman bir kandırmacadır.
Aşktan vazgeçmek, yaşamdan vazgeçmekten daha zordu. İnsan şu dünyada tüm vaktini öldürmeye ya da tapınmaya harcıyor, hem de ikisini aynı anda: Senden nefret ediyorum! Sana tapıyorum!