Lucretius Sözleri
Ben varken ölüm yok, ölüm varken ben yokum, o halde korkacak ne var?
— Lucretius
DiğerLucretiusSözleri
Bir su damlası bile, taşı oyar.
Birer hasta adamız hepimiz, hastalığımızın kaynağından habersiz, bazılarımız öfkesini bilmiyor, bazılarımız suçunu, bazılarımız hatasını, bazılarımız nefretini, acınacak haldeyiz, hastalığımızın kaynağını bilmiyoruz.
Bütün dinler cahile, aynı ölçüde ulvi. Siyasetçiye, aynı ölçüde kullanışlı. Düşünüre aynı ölçüde gülünç gelir.
Çocukların kör karanlıktan korktuğu gibi bizde aydınlıktan korkarız, çocukların karanlıktan dehşetle beklediklerinden daha korkunç olmayan şeylerden.
Değişmek, dağılmak; yok olmaktır. Parçalar oynar yerinden, bozulur düzenler.
Doğanlar hem yaşamayı hem de ölümü kabullenirler ve arkalarında çocuklar bırakırlar; böylece ölüm yeniden doğar.
Gittiğimiz yerlere zincirlerimizi de götürürüz kendimizle birlikte. Hiçbir zaman tam bir özgürlük değil kavuştuğumuz. Durup bakarız bırakıp gittiklerimize; hep onlarla dolu kalır düşlerimiz.
Gözleri doymuş olduğu için şaşmıyor kimse.basınım üstündeki ışık tapınaklarına.
Hayat bir işinize yaramadıysa, boşu boşuna geçtiyse, onu yitirmekten ne korkuyorsunuz? Daha yaşayıp da ne yapacaksınız?
Hepimiz göksel bir tohumdan hayat bulduk.
Her şey değişir ve hiçbir şey olduğu gibi kalmaz. Doğa herşeyi değiştirir ve herşeyin şeklini değiştirmeye zorlar.
Mademki ölümün ününe geçilemez, ne zaman gelirse gelsin.
Neden ölümden korkayım ki? Ölüm varken ben yokum, ben varken ölüm yok.
Ölümü geciktirmek sonsuzluğu kısaltmaz.
Toprak. Evrensel ana, ortaklaşa mezardır da. Bir yandan aşınırken, bir yandan tazelenir.
Aklı ve gerçekleri kullanan bir insan mükemmele erişecektir. Doğa insanın akıl gücüne bir sınırlama getirmemiştir.
Bazı şeyler değiştiğinde ve uygun sınırlarını aştığında, bu aynı zamanda o değişimin ölümü olur.
Ben tanrı'ya inanırım çünkü eğer yoksa ona inanmakla hiçbirşey kaybetmem, ama eğer varsa inanmamakla çok şey kaybederim.
Ben varken ölüm yok, ölüm varken ben yokum, o halde korkacak ne var?