Samuel Beckett Sözleri
Bir gün yetmiyor mu bu size, bir gün dilsiz oldu, bir gün ben kor oldum, bir gün sağır olacağız, bir gün doğduk, bir gün öleceğiz, aynı gün, aynı an, yetmiyor mu bu size?
— Samuel Beckett
DiğerSamuel BeckettSözleri
Bir kişiye gerektiğinden fazla değer verirsen, ya onu kaybedersin ya da kendini mahvedersin.
Böyle bir dünyada insan gülmeye cesaret bile edemiyor artık. Sadece tebessüme imkan var.
Dünyadaki gözyaşı miktarı sabittir. Ağlamaya başlayan biri için, bir yerlerde bir başkası keser ağlamayı.
Dünyadasın, işte bunun tedavisi yok.
Eğer bir gün susarsam, bu artık söylenecek hiçbir şey kalmadığı içindir; herşey söylenmemiş, hiçbir şey söylenmemiş olsa bile.
Ertelenmiş umutlardır perişan eden insanı.
Ertelenmiş umutların arasında ne kadar dayanabiliyorsa insan ben de o kadar dayandım.
Fırsat çıkmışken bir şeyler yapalım. Her gün bize ihtiyaç duyan biri çıkmaz.
Güneş, başka seçeneği olmadığı için, bildiğimiz eski şeylerin üzerinde pırıldıyordu.
Hangisi daha kötüydü, bir türlü sevdiği kişiye kavuşamamak mı, yoksa neredeyse nefret edilen insanlarla sürekli bir arada bulunmak mı?
Hep denedin, hep yenildin. Olsun. Gene dene, gene yenil. Daha iyi yenil.
Hepimiz deli doğuyoruz. Bazıları böyle kalıyor.
Hiçbir şey yapmamanın bile, bir yolu yordamı vardır.
Hislerin fazla gelince, hiçbir şey hissetmiyormuş gibi yaparsın.
İnançsızlık bir boşluktur. İnsan boşlukta kalmaya katlanamaz.
İnsan biliyorsa eğer, sabretmekten yılmaz. Ne beklemesi gerektiğini biliyorsa, endişe etmez sadece bekler.
İnsanlık iki kovalı bir kuyudur, biri dolmak için aşağı inerken öteki boşalmak için yukarı çıkar.
Kibarlık ve dürüstlük birlikte yol alırlar, birinin uygun olmadığı yerde, öteki de uygun değildir.
Körlerin zaman kavramı yoktur.zamanla ilgili şeyler de gizlenir onlardan.
Önemli olan ilk adımı atmak. İkincisi daha az önem taşır.
Paylaşılan dertler insanı rahatlatır.
Sahtekarı aptal desteklediğinde, dürüst insana kollarını kavuşturmaktan başka yapacak bir şey kalmaz.
Umuda yer yok burada, her şeyi berbat eder çünkü.
Yarın uyandığımda, ya da uyandığımı sandığımda bugün hakkında ne diyeceğim?
Yaşamış olmak onlara yetmiyor!
Zamanı geldiğinde 'elveda' dememek, budalalıktır.
Bana öğrettiğin kelimeleri kullanıyorum. Artıkhiç bir anlama gelmiyorlarsa, bana başkalarını öğret. Ya da bırak susayım.
Bildiğimi sandığım şeyleri anlatmak bile yeterince zorluyor beni.
Bir gün yetmiyor mu bu size, bir gün dilsiz oldu, bir gün ben kor oldum, bir gün sağır olacağız, bir gün doğduk, bir gün öleceğiz, aynı gün, aynı an, yetmiyor mu bu size?