Ümit Yaşar Oğuzcan Sözleri
Daha çok aldanacağız yaşadıkça. Anlaşana bu ilk aldanışımız değil.
— Ümit Yaşar Oğuzcan
DiğerÜmit Yaşar OğuzcanSözleri
Dün bir fotoğrafta gözlerini gördüm. İki uzak yıldız gibiydiler, dalgın.
En güzel beraberlik seninle olmak diyorum, en korkunç yalnızlık sensiz olmaksa.
Gül biraz; bunca keder, bunca göz yaşı dinsin, gül biraz; şu gökkubbe kahkahanı işitsin. Her gidenin ardından koşmaya değmez hayat, gelecekleri bekle, gidecek varsın gitsin.
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan, benimle meydan oku her çaresizliğe.
Hani hiç bitmeyecek sandığım güzellikler? Ne sevinçler, arzular ve neler vardı gitti. Kalakaldım ortada böyle ben param parça, her gelen yüreğimden bir şey kopardı gitti.
Ne zaman seni düşünsem yalnızlığım aklıma gelir.
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde, en güzeli bir sabah ellerinle uyanmak..
Öyle bir gel demelisin ki, mesafeler anlamını yitirmeli.
Sana en muhtaç olduğum şu anda gel. Yaşamak olsan da gel, ölüm olsan da gel.
Sevgimi anlamadığın ve ona saygı göstermediğin anda ölebilirim.. Karşılık vermediğin anda değil!
Sevmek. seni alabildiğine sevmek. hiçbir şeyi umursamadan, bütün karanlıkları hiçe sayarak sevmek tutmak ellerinden, o derinlere inmek, gitmek oralara, o yerlere orda hep sen olmalı, seni yaşamak ve olduğun yerde bile..
Unutma ki her seven isimsiz bir kahramandır. Unutma ki insan; sevebildiği kadar insandır.
Ve deler sevgi dolu yüreğini sevgi bilmeyen bir kurşun.
Ve içimdeki bu dayanılmaz sıkıntı, bu emsalsiz hüzün seni beklediğim içindir.
Yalan değil değiştiğim, yalan değil şimdi her şarkı beni ağlatır deli eden insanı zaman değil zamanı unutmamak kahirdir..
Yaşıyorsam; içimde umut varsa, yine seni özlediğim içindir.
Yoruldum, her bulduğum yerde seni kaybetmekten.
Aşk başlamadan güzel bakışlarda korku olduğu zaman güzel birbirimize sezdirmemek.. İçin çırpınış başkaları görmesin diye çabalayış gözlerim gözlerinin mavisine değdiği zaman.
Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız. Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Ben akıllı kadınları severim: düşünen, az konuşan, çok bilen. Her yerde, her zaman nazi çekilen.
Ben seni sevdim mi? Sevdim, kime ne?
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın, denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın, öylesine yıktın ki bütün inançlarımı; beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Benimle kal zaman bitinceye kadar. Benim ol yüzyıllar ve çağlar boyunca. Bir ömürdür seninle geçen dakikalar. Ölümden güçlüyüm sen yanımda olunca
Bir deli rüzgar da memleketime esse, bunca acıyı, kederi, kalp kırıklıklarını alıp götürse.
Bir gece başımızı alıp gitsek diyorum. Bir deniz kenarı mı olur, bir dağ başı mı olur, kaçsak bu kalabalıktan.
Biraz kul, biraz duman.. O benim işte kerem misali yanan.. O benim işte inanma gözlerine ben ben değilim -beni sevdiğin zaman. O benim işte.
Bizi öcüyle korkuttular önce. Şimdi acıyla korkutuyorlar.
Boşuna değil pazarları sevmeyişim. Durup durup içimin kararması, gözlerimin dolması apansız boşuna değil.
Bu kadar yürekten çağırma beni! Bir gece ansızın gelebilirim...
Bu nasıl sevgi böyle? Bu nasıl tutku? Bu nasıl özlem? Ne zaman gözlerini görsem bir çoğalıyorum, bir eksiliyorum.
Daha çok aldanacağız yaşadıkça. Anlaşana bu ilk aldanışımız değil.